1 سال با نیلوفرانه

6 مهر تولد 1 سالگی نیلوفز جون بود باورم نمیشد به این زودی 1 سال شد .از وقتی که پشت در اتاق عمل نشسته بودم و بچه رو اوردن و کلی کوچولو موچولو و خوشگل بود و اومدم تو تقویمم توی مهرش یه جمله برا خدا نوشتم .تمام شب تو بیمارستان پیشش بودم و هی نگاش میکردم و ازش عکس میگرفتم نمیدونستیم اسمشو دقیقا چی میخوایم بزاریم هنوز مامان و باباش به توافق نرسیده بودن اخه : نیلوفر .پریناز. یاسمین.و....

ولی من از اول نیلوفر صداش کردم خب خودمم نیلوفرو بیشتر دوست داشتم به نظرم اسم لطبفیه مهربونه اصن یه حس خاصی بهت میده . نیلوفر

یه وقتایی صداش میکنم نیلوفرانه .اسمش شاعرانه ایه به نظرم

هنوز کوچولو نمیتونه راه بره و چهاردستو پا نیره و کلی نسبت به خواهرش شیطون تره اخه خواهرش نه سینه خیز رفت نه چهار دست و پا یهو راه افتاد اونم دیر چون توپولووووو بود خیلی زیاد

دوست داره بره سر حانونی و 3 ساعتی باهاش سرگرمه

خودشو لوووووووس میکنه بیا و ببین .خیلی دلبره حسابی .دوست روزی هزار بار از پلههای خونشون بره بالا و برسه به اتاقش و چیزای نازی رو  به هم بریزه

موش میشه میخوای بخوریش

ماشالا ماشالا خوش خوراکه هر چی بهش بدی نگاش نمیکنه دهنشو سریع باز میکنه میخوره فکر میکنم کلن سیر نمیشه

چشن تولد نیلوفر خیلی گوچولو بود فقط 4 نفر خوانواده خوودشون و خانواده مادریزرگ مادریش بودن .ایشالا سالای بعد مفصل تر.

اینم عکسای تولد

دخمل روز تولدش اصن یه لبخند نمیزد اخه

بقیش تو ادمه مطلب:

قرار بود کیک یه جیییییییییزه دیگه ای باشه ولی به مشکل خوردیم و این شد

اینم فرداش که رفتیم گردش و روستاهای اطراف شهرمونو ببینیم

این جا دخملی موش شده

ماشالا